Do źródeł

Mięciutko.

Zagłębiła palce u stóp w grubym dywanie. O tak, to był moment, o którym marzyła od wielu tygodni. Siedziała w wygodnym fotelu, za wielkim biurkiem i tonęła w miękkości dywanu. Jego zakup to był jeden z najlepszych pomysłów, jakie kiedykolwiek miała. Przynajmniej w tym momencie była o tym święcie przekonana. Pozwoliła sobie jeszcze na chwile pozostać w tym pluszowym stanie umysłu, po czym niechętnie zwróciła spojrzenie na Hugona. 

Brodata rycina

Rzucona na podłogę szmatka była czarna.

Ciągle znajdywała jakąś półeczkę, do której nie dotarła poprzedniego dnia, a która postanowiła zostać ostatnim bastionem kurzowego królestwa. Jou miała wrażenie, że potrwa to kolejną dekadę. Naprawdę żałowała, że nie wynajęła kogoś do uporządkowania zabytkowego domu.

Wprowadzka

Kichaniem, które roznosiło się po pomieszczeniu, można by wywołać małe tsunami. Gdyby tylko Jou miała pojęcie, że w ogóle istnieje coś takiego jak tsunami to może i by się uśmiechnęła po takim porównaniu, ale się nie uśmiechnęła, bo o tsunami nie słyszała.